سود بازرگانی

سود بازرگانی وجوهی است که میزان آن به موجب تصویب هیئت وزیران تعیین می شود.سود بازرگانی به موجب قانون انحصار تجارت خارجی ( مصوب 1311 و اصلاحیه 1320 شمسی)از یک طرف و قانون گمرک و همچنین قانون صادرات و واردات - که هر یک به نحوی صریح یا ضمنی به آن اشاره نموده - توسط هیئت وزیران تعیین و در صورت تعلق از واردات قطعی دریافت می شود،و ابزاری است برای دولت در حمایت از آنچه در داخل تولید میشود.

سود بازرگانی بیشتر با نظر حمایت از صنایع و تولیدات داخلی تعیین می شود.بدیهی است جنبه ی مالی این حقوق نیز مورد توجه است،زیرا بخشی از بخشی از سهم درآمد های عمومی دولت از محل همین عواید گمرکی تامین می شودو سود بازرگانی از این جهت نقش قابل ملاحظه ای دارد.
شاید به همین دلیل بوده که در ایرانعلاوه بر حقوق گمرکی ، خواسته اند سود بازرگانی ، مستقل از حقوق تعیین شود.
حقوق گمرکی مصوب مجلس است ، تغییرات در جهت افزایش آن در قالب سود بازرگانی و توسط دولت انجام می شود.
حقوق گمرکی معمولا ثابت و برای چند دهه ممکن است تغییر نکند.معمولا با تغییر تعرفه گمرکی و استفاده از سیستم های جدید  و نمانکلاتور های گمرکی نو که توسط شورای همکاری گمرکی  در بروکسل تدوین می شود و به کشور های عضو پیشنهاد می گردد ، این نرخ ها برای حقوق گمرکی ، مورد تجدید قرار گرفته یا عینا تکرار می شود ، ولی سود بازرگانی هرسال ممکن است نیاز به تغییر داشته باشد ، بنا بر این از این لحاظ تفکیک این دو حقوق ( حقوق گمرکی و سود بازرگانی) قابل توجیه است.