پلیمر چیست؟ و انواع آن چگونه است ؟

پلیمرها (بسپارها)

پلیمرها ترکیبهایی با جرم مولکولی زیادند که از بهم پیوستن مولکولهای سبکتر تشکیل می‌شوند و در آنها واحدهای مشابهی بطور منظم تکرار می‌شوند. پلیمرها به دو دسته تقسیم می‌شوند:

پلیمرهای طبیعی

پلیمرهایی که بطور طبیعی وجود دارند، مانند سلولز ، نشاسته ، پروتئین ها، لاستیک طبیعی. 

پلیمرهای مصنوعی

پلیمرهایی که بطور سنتزی ، از پلیمریزاسیون مواد معینی تهیه می‌شوند، مانند: پلی اتیلن ، پلی کلرید وینیل ، اورلون (پشم مصنوعی) ماده اصلی الیاف مصنوعی ، تفلون ، کائوچوی مصنوعی ، نایلون. 

شکل‌گیری شیمی آلی

تا اوایل قرن هجدهم ، شیمیدانها معتقد بودند که ترکیبهای آلی را بر خلاف ترکیبهای معدنی ، به روشهای آزمایشگاهی (سنتزی) نمی‌توان تهیه کرد. علت اصلی این طرز تفکر ، آن بود که "برزیلیوس" (Berzelius) شیمیدان مشهور سوئدی نظر داده بود که مواد آلی ، منحصرا به کمک نیروی حیاتی موجود در سلولهای زنده حیوانی و گیاهی ساخته می‌شوند و دست بشر توانایی سنتز این دسته از مواد شیمیایی را ندارد.

این نظریه که در سال 1815 ابراز شد، به نظریه تاثیر نیروی حیاتی (Vitalisme) معروف شد و در نقش مانعی اساسی ، سالها از پیشرفت و توسعه شیمی آلی جلوگیری کرد. تا اینکه اولین بار ، "وهلر" (Wohler) شیمیدان آلمانی ، در سال 1828 ، ضمن گرم کردن ایزوسیانات آمونیوم (OCN NH₄) ، اوره را که یک ترکیب آلی است، بدست آورد. کمی بعد ، "برتلو" (Berthelo) شیمیدان فرانسوی ، متان را از ترکیب مستقیم کربن و هیدروژن منتشر کرد.

با انجام واکنشهای مشابه دیگری سرانجام شیمیدانها معتقد شدند که از نظر امکان تهیه و سنتز ، تفاوتی بین مواد معدنی وآلی وجود ندارد، بلکه با ایجاد شرایط مناسب ، انواع ترکیبهای آلی را می‌توان در آزمایشگاه تهیه کرد.

قیاس شیمی معدنی با شیمی آلی

دید کلی
شیمیدانان از دیرباز ، ترکیبهای شیمیایی را بسته به این که از چه محلی منشاء گرفته باشند، به دو دسته غیر آلی و آلی تقسیم کرده بودند.
ترکیبهای غیر آلی

 ترکیبهای بودند که از مواد معدنی بدست می‌آمدند 
ترکیبهای آلی

 ترکیبهایی بودند که از منابع گیاهی یا حیوانی ، یعنی از مواد تولید شده بوسیله ارگانیسمهای زنده بدست می‌آمدند ، مانند: قندها ، روغنها ، مواد  پروتئینی و غیره